Dogo Canario

POCHODZENIE : Hiszpania.

DATA PUBLIKACJI OBECNIE OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA : 04.06.2001.

PRZEZNACZENIE : Pies stróżujący i pomocnik przy wypasaniu bydła.

KLASYFIKACJA FCI :

Grupa 2 Pinczery i Sznaucery

Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne.

Sekcja 2.1: Molosy, typ dogowaty

Oficjalna nazwa to Dogo Canario jednakże w przeszłości tradycyjnie nazywano te Psy Perro de Presa lub po prostu Presa Canario.

Psy te w związku z różnorodnością kolorów, w jakich występowały miały również swoje lokalne nazwy, takie jak najbardziej rozpowszechniona na Teneryfie „bardino” (pręgowany) gdyż większość psów była właśnie tego koloru.

Nazwa „verdino” nie jest tym samym, co „bardino”, Bardino oznacza pregowany, verdino jest kolorem njbardziej typowym dla Majrero i jest to lekko zielonkawy w wyrazie odcień pregowania.

Nazwa „Perro Basto” (znacząca mniej więcej „Szorstkiego psa”) nawiązuje do tradycji przekazywanej ustnie i miał rozróżniać te psy od podenco .

WYGLĄD OGÓLNY : Pies średniego wzrostu, harmonijnie zbudowany o profilu nakreślonym liniami prostymi i czarnej masce. Mocnej, krępej budowy, proporcjonalny. Dobrze umięśniony, o tułowiu dłuższym niż wysokość w kłębie. Suki są nieco dłuższe niż psy

Oglądając psy na ringach wystawowych w Europie dojdziemy do wniosku, że rasa jest wciąż bardzo niejednolitą i spotkamy psy zarówno niskie, szerokie jak również wyższe, długonożne, wręcz dogowate w budowie. Wzorzec jasno określa znaczenie proporcji i podkreśla średnie rozmiary psa

Presa Canario to pies średnich rozmiarów, dobrze zbudowany, prostokątny z profilu i sprawiający wrażenie zwierzęcia mocnego. Jego sylwetka daje obraz jego siły. Proporcje sa jasno określone, tułów ma być dłuższy od wysokości w kłębie o mniej więcej 18 - 20%

Presa Canario zawsze był psem pełniącym liczne funkcje. Był używany do prowadzenia i ujarzmiania bydła, stróżowania i obrony własności, a także do walk. Zdolność i predyspozycje do pełnienia tych funkcji odziedziczył po przodkach, którzy ponadto byli do tego dobrze przygotowani. Funkcje te znacząco wpłynęły również na budowę psa.Tak duża różnorodność zajęć, do których był wykorzystywany w środowisku wiejskim dawała gimnastykę atletycznemu ciału, które jest dziś perfekcyjnie przystosowane do pełnienia funkcji psa stróżująco - obronnego.

Silne mięśnie, szeroka i głęboka klatka piersiowa, stosunkowo krótkie kończyny dają temu zwierzęciu moc i stabilność oraz solidną podstawę. Jego ciało jest lekko wydłużone co uwidacznia się zwłaszcza u suk – daje to psu elastyczność i zwinność pomimo bycia zwierzęciem ciężkim biorąc pod uwagę jego gabaryty.

1. Mózgowioczaszka

12. Policzek

23. Bark

34. Okolica fałdu kolanowego (słabizna)

2. Część twarzowa (kufa)

13. Kąt przedni

24. Okolica przedmostkowa (przedpiersie)

35. Pachwina

3. Przełom czołowo-nosowy (stop)

14. Okolica boczna szyi (bok szyi)

25. Ramie

36. Udo

4. Płytka nosowa (wierzchołek nosa)

15. Okolica karkowa (kark)

26. Łokieć

37. Guz kulszowy

5. Warga górna (fafle)

16. Podgardle

27. Przedramię

38. Kolano

6. Warga dolna

17. Okolica międzyłopatkowa (kłąb)

28. Nadgarstek

39. Podudzie

7. Trzewioczaszka (pysk, kufa)

18. Grzbiet

29. Śródręcze

40. Guz piętowy

8. Oczy

19. Lędźwie

30. Stopa

41. Stopa (stęp, śródstopie, palce stopy)

9. Powieki

20. Okolica krzyżowa (krzyż)

31. Okolica mostkowa (mostek)

42. Linia górna

10. Uszy

21. Guz biodrowy

32. Klatka piersiowa (ściana klatki piersiowej)

43. Ogon

11. Guzowatość potyliczna

22. Łopatka

33. Bok

TEMPERAMENT / ZACHOWANIE : Pies o spokojnym wyglądzie i uważnym spojrzeniu. Szczególnie predysponowany do stróżowania oraz tradycyjnej funkcji psa zaganiającego i kierującego stadem bydła. Pewny siebie, o zrównoważonym usposobieniu. Szczeka tonem niskim i głębokim. Łagodny i wielkoduszny dla członków rodziny, bardzo przywiązany do właściciela, nieufny w stosunku do obcych. Wygląd wyraża pewność siebie, szlachetność i lekki dystans. W stanie pobudzenia jego postawa wyraża siłę, a spojrzenie jest czujne.

Ten fragment wzorca nie opisuje dokładnie charakteru i temperamentu tej rasy. Presa ma charakteryzować się zrównoważeniem, powagą i opanowaniem. Oznacza to ze pies ten nie morze reagować nadmierną agresją w stosunku do otoczenia jeśli nie ma takiej potrzeby. Nieufność do obcych predysponuje go do roli świetnego stróża i obrońcy. We wzorcu brakuje wzmianki o jego przeszłości jako psa walczącego. Do dziś niechęć do osobników tej samej płci może przejawić się arogancką postawą na ringu, co nie stanowi o dyskwalifikacji jeśli nie uniemożliwia oceny.

Przy swojej powadze Presa to pies otwarty na świat, ciekawski, często trochę uparty. Historia tej rasy sprawia, że obecnie stał się zwierzęciem, które może być wykorzystywane w różnoraki sposób gdyż zdolność do wykonywania różnych funkcji odziedziczył po przodkach.

Wymaga doświadczenia i konsekwencji w prowadzeniu już od pierwszych miesięcy życia.

GŁOWA : W kształcie nieco wydłużonego sześcianu, masywna, krótka, mocna, okryta luźną skórą. Proporcje mózgoczaszki i kufy wynoszą 60% - 40%. Szerokość mózgoczaszki stanowi 3/5 długości całej głowy.

Głowa formuje bryłę, która jest wolna od ostrych katów i wybrzuszeń. Jest szeroka, muskularna, tworzy lekko spłaszczoną bryłę sześcianu. Jest duża jednak nigdy nie może pozostawać bez harmonii z resztą ciała. Zbyt mała lub zbyt duża głowa zabuży proporcje, ponadto zbyt duża głowa negatywnie wpłynie na ruch. Jej długość powinna stanowić około 40% wysokości psa mierzonej w kłębie.

Stosunek mózgowioczaszki do trzewioczaszki powinien wynosić 6 : 4 dopuszcza się jednak sytuacje w której proporcje te mają się jak 55% do 45%. Przy takich proporcjach szczęka jest na tyle rozwinięta by pomieścić wszystkie zęby.

Pysk powinien być szeroki, kufa dobrze rozwinięta co daje psu dobry i silny chwyt.

Skóra głowy jest luźna, zbyt dobrze przylegająca skóra nie jest typowa. Powinna tworzyć delikatne aczkolwiek nie nadmierne zmarszczki. Brak zmarszczek jest wadą.

Czaszka jest lekko wypukła

Kość czołowa płaska

Potylica niewidoczna

Linia pyska prosta

Proporcje czaszki do kufy wynoszą 6:4

Stop zdefiniowany, nie nagły, Uszy osadzone nieco wyżej niż kąciki oczu

Nos szeroki, stanowiący przedłużenie kufy

Fafle średniej wielkości, delikatnie sflaczałe

CZĘŚĆ MÓZGOWIOWA:

MÓZGOCZASZKA : Lekko wypukła w płaszczyźnie podłużnej i poprzecznej, chociaż kość czołowa jest płaska. Szerokość mózgoczaszki jest zbliżona do jej długości. Łuki jarzmowe silne zaznaczone, mięśnie skroniowe i policzkowe dobrze rozwinięte, ale nie wypukłe. Guz potyliczny słabo zaznaczony

Mózgoczaszka stanowi 60%m długości całej głowy. Oglądana z profilu jest nieznacznie wypukła na czubku i znika za kością czołową, która jest prawie płaska. Pomimo tego czaszka nie może być nazbyt wysklepiona. Potylica pokryta grubymi mięśniami jest niewidoczna. Przednią jej część dziel bruzda zajmująca około 2/3 długości głowy.

Przód czaszki pokrywa gruba, luźna skóra formująca regularne, delikatne zmarszczki eksponujące ruch i ekspresję. Zmarszczki są bardzo ważne przy opisie rasy, nadają psu typ i charakterystyczny dla rasy wyraz.

Na wysokości krawędzi oczodołów kształtuje się charakterystyczny fałd skóry biegnący symetrycznie po obu stronach głowy.

Linie mózgoczaszki do linii kufy

STOP : zaznaczony, ale nie przesadnie. Bruzda czołowa wyraźna, ciągnie się przez około 2/3 długości czaszki. Linie mózgoczaszki i kufy są równoległe lub lekko zbieżne.

Płaska kość czołowa i prosty grzbiet nosa formują stop, który jest dobrze zaznaczony ale nie nagły. Stop ma ważne znaczenie w ocenie ekspresji i wyrazu głowy.

wzorzec

CZĘŚĆ TWARZOWA:

NOS : Szeroki, o mocnym czarnym pigmencie. Osadzony na przedłużeniu górnej linii kufy. Przednia krawędź nosa jest lekko cofnięta za przednią krawędź warg. Nozdrza duże, umożliwiające swobodne oddychanie.

Czarny nos, jego pigmentacja wraz z pigmentacją maski i oprawy oczu mają wpływ na wyraz psa. Ciemna maska nadaje oprócz typowego wyrazu powagi. Nozdrza sa szeroko otwarte co umożliwia łatwe oddychaie.

KUFA : Krótsza od mózgoczaszki. Jej długość stanowi zwykle 40% długości głowy, a szerokość 2/3 szerokości mózgoczaszki. Szeroka u nasady i lekko zwężająca się w kierunku nosa. Górna linia kufy płaska, o prostym profilu, bez wygarbień.

. Stanowiąca 40% długości głowy kufa ma w przybliżeniu około 10 cm długości. Grzbiet kufy jest płaski i prosty. Zmarszczki i pofałdowania grzbietu nosa są wadą i powinny być eliminowane w hodowli. Pysk szeroki, pigmentowany na czarno.

WARGI : Wargi górne umiarkowanie obwisłe, z przodu łączą się tworząc kształt odwróconej litery „V”, od wewnętrznej wewnętrznej strony ciemno pigmentowane.

Post został pochwalony 0 razy