Historia o Mastino Napoletano

Przodkami mastino napoletano są niezaprzeczalnie rzymskie molosy walczące na arenach. Istnieje takie prawdopodobieństwo, że nie zmieniły się one znacznie od swoich przodków sprzed blisko 2000 lat. Spełniały one funkcje psa bojowego, policyjnego jak również pociągowego. Istnieje wiele przypuszczeń co do powstania nazwy rasy. Możliwe jest, że nazwa ta powstała od słowa mast-tuin, oznaczającego pilnowanie domu. Inna wersja mówi o tym, że mastino napoletano powstał od łacińskiego mixitivus oznaczającego mieszkańca, lub massatinus oznaczającego domowy. Nie ma zgodności co do pochodzenia nazwy rasy.
Wiadomym jest jednak, że mastino napoletano w swoich różnych formach istniał w południowych Włoszech prawdopodobnie aż od czasów rzymskich. Jednak pierwsze egzemplarze psów tej rasy, został zaprezentowane dopiero w 1946 roku na wystawie w Neapolu.
Znacznie wcześniej, bo w roku 1897 doktor Tecce opisuje mastino jako psa, który równa się całemu arsenałowi broni, co czyni go zdolnym do najcięższego i najbardziej niebezpiecznego polowania. Doskonale nadaje się do polowania z dzikimi zwierzętami. Gdy pan rozkaże, atakuje i błyskawicznie rozrywa wszystko na kawałki. W Neapolu towarzyszy on członkom komorry (organizacji przestępczej żyjącej z szantażu, rabunku i terroru o podobnej strukturze co sycylijska mafia), pomagając im w okradaniu ofiar. Nadaje się on także do pilnowania stad, ponieważ potrafi ujarzmić rozwścieczonego bawoła. Czeka wtedy na właściwy moment, aby złapać go za pysk i puszcza dopiero, gdy wściekłe zwierze się uspokoi. Jest wojownikiem bez trwogi i bez skazy, walczący z niedźwiedziem, bawołem, wilkiem, psem, a nawet człowiekiem - mordercą; prawdziwy Herkules, który wierząc w swoje siły nie potrzebuje podstępu i zawsze bez ociągania atakuje do przodu. Powala swojego przeciwnika na ziemie i przytrzymuje go tam. Nie lubi atakować bez przyczyny, jednak biada temu, kto go sprowokuje. Przy pilnowaniu domu, magazynów i towarów jest najwierniejszym i najgorliwszym stróżem, prędzej bowiem umrze niż pozwoli ruszyć powierzone mu rzeczy. Ten opis wskazuje na wielofunkcyjność mastino i różne obowiązki jakie w ówczesnych czasach powierzano psu.
W roku 1947 mastino napoletano zostało uznane przez FCI i powstał pierwszy wzorzec rasy . I wtedy to właśnie powstała pierwsza planowa hodowla mastino. Wielkie zasługi dla powstania i hodowli mastino napoletano miał doktor Piero Scanziani. Ponoć II Wojnę Światową przeżyła tylko garstka psów tej rasy. Piero Scanziani jeździł więc w okolice Wezuwiusza jak również Neapolu i skupował od chłopów psy w typie mastino. Służyły mu one do planowej hodowli psów tej rasy. Wzorzec rasy stworzony między innymi przez Pero Scanziani uległ modyfikacji i mastino zaczęło podbijać serca kynologów i wystawców.
Stopniowo, z roku na rok rośnie popularność mastino napoletano. Jest to pies czujny i wierny. Bardzo inteligentny i oddany, często agresywny w stosunku do obcych. Wspaniale nadaje się na psa stróżującego. Atakuje bezgłośnie i skutecznie.Mimo, że robi wrażenie flegmatycznego, podczas potencjalnego niebezpieczeństwa staje się psem zadziwiająco zwinnym i szybkim, jak na swoją masę. Jednak przy braku socjalizacji i odpowiedniego wychowania zdarzają się psy agresywne i nieustępliwe. Właściciel musi poświęcić psu dużo zainteresowania i tresury, która powinna być spokojna, ale stanowcza.
Caro Bambino

Nie wolno używać przemocy względem mastino, gdyż te mogą reagować na nią agresją i istnieje niebezpieczeństwo, że z czasem staną się nie do opanowania przez właściciela. Taka sytuacja stwarza wiele zagrożeń, gdyż pies o wadze często dochodzącej do 100 kilogramów, silnej szczęce i wielkiej sile, może stać się psem bardzo niebezpiecznym. Jednak większość przedstawicieli tej rasy jest wspaniałymi psami domowymi i stróżującymi. Trzeba również pamiętać o tym, że pies ten potrzebuje dużo ruchu.
Przed zakupem mastino napoletano, należy pamiętać o tym, że u niektórych przedstawicieli tej rasy mogą pojawić się problemy z entropium (zawinięcie brzegu powiek) i ektropium (wywinięcie brzegów powieki), jak również miękki grzbiet, mało zwarte palce i dysplazja. Zarówno entropium jak i ektropium prowadzą do zapalenia spojówki, owrzodzenia rogówek i nie leczone mogą nawet spowodować utratę wzroku przez psa. Ponadto drażnienie oka przez powieki jest bardzo bolesne i uciążliwe dla zwierzęcia. Wadę tą najczęściej usuwa się chirurgicznie. W związku z często występującym problemem dysplazji, psy, które mają stać się hodowlanymi obowiązkowo przechodzą prześwietlenie w tym kierunku.

KRAJ POCHODZENIA: Włochy.

DATA OPUBLIKOWANIA OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 27.11.1998.

PRZEZNACZENIE: Pies obrończy i stróżujący.

KLASYFIKACJA FCI: Grupa 2 Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne.
Sekcja 2.1 Molosy, typ dogowaty.
Nie podlegają próbom pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Mastif Neapolitański jest potomkiem dużych rzymskich mastifów, opisanych przez Columelle w I w. n. e. w dziele "De re rustica". Rozpowszechnione przez Legiony Rzymskie, którym towarzyszyły w podbojach w całej Europie, stały się przodkami wielu ras dogowatych w innych krajach europejskich. Przez stulecia przetrwały w okolicach położonych u podnóża Wezuwiusza i Neapolu. Od 1947 roku rasę poddano ponownej selekcji
i rozpoczęto systematyczna hodowlę, dzięki uporowi i wytrwałości grupy kynologów.

WRAŻENIE OGÓLNE: Duży, bardzo masywny i krępy pies, którego długość ciała jest większa od wysokości w kłębie.

Post został pochwalony 0 razy